بررسی عفونت های انگلی روده ای در مبتلایان مراجعه کننده به کلینیک های گوارش

سابقه و هدف: داشتن اطلاعات درست از خصوصیات بالینی و آزمایشگاهی بیماری های انگلی در مراکز درمانی می تواند در ارزیابی جنبه های مختلف آن ها موثر باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی بالینی و آزمایشگاهی عفونت های انگلی روده ای در مبتلایان مراجعه کننده به کلینیک های گوارش شهر ساری در سال 1394-1385 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه به روش توصیفی– مقطعی بر روی پرونده 300 بیمار با اختلالات گوارشی مبتلا به عفونت های انگلی روده ای مراجعه کننده به کلینیک گوارش شهر ساری انجام شد. داده های بالینی و آزمایشگاهی از پرونده بیماران جمع آوری و ثبت و با نرم افزار spss16 و آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از 300 بیمار مبتلا به آلودگی انگلی، 7/57 درصد زن، 3/64 درصد ساکن روستا، 81 درصد متاهل و 40 درصد بی سواد و دارای تحصیلات ابتدایی بودند. 7/44 درصد مبتلا به ژیاردیا لامبلیا، 3/12 درصد انتامبا، 6/10 درصد انتروبیوس ورمیکولاریس، 2/10 درصد تریکوسترونژیلوس، 78/9 درصد استرونژیلوئیدس استرکورالیس و 38/6 درصد به هیمنولپیس نانا بودند. از شایع ترین علائم در بیماران، درد شکم، نفخ و اسهال بوده است. استنتاج: براساس نتایج حاصل از بررسی حاضر، عفونت های انگلی روده ای هم چنان از لحاظ تشخیصی، از اولویت های کلینیک های گوارش می باشند. بنابراین تشخیص آن ها جهت درمان صحیح دارای اهمیت است. پیشنهاد می شود که در مطالعات آینده برای شناسایی انگل ها از روش های حساس و اختصاصی مانند روش های مولکولی استفاده شود.